این یک حقیقت است که هر جامعه از دو اقلیت و یک اکثریت تشکیل می شود: یک اقلیت هستند که زود گند می گیرند و فاسد می شوند و سپس گند را در خود نگه نمی دارند بلکه توسعه می دهند و انتشار می دهند. یک اقلیت هم زود ساخته می شوند و سپس در خود حبس نمی شوند و در خود نمی ریزند، بلکه به سازندگی می پردازند. اکثریت جامعه تحت نفوذ یکی از این دو اقلیت هستند.
منبع: نگاهی به تاریخ معاصر ایران، علی صفایی حائری